Wat is Early Neurological Stimulation (ENS)?
Bij ENS worden dagelijks vijf kleine handelingen uitgevoerd bij iedere pup. Deze simpele oefeningen produceren neurologische prikkelingen bij de pup die zich anders in dit levensstadium niet zouden voordoen. ​Wanneer pups worden blootgesteld aan Early Neurological Stimulation ervaren zij een milde vorm van stress. ​Stress heeft in onze samenleving een nogal negatieve klank, maar milde stress kan ook positieve effecten hebben.​ ​Uit onderzoek is namelijk gebleken dat ENS-pups als volwassen honden beter kunnen omgaan met spannende situaties dan honden die als pup niet neurologisch zijn gestimuleerd. Deze oefening wordt dagelijks herhaald wanneer de pups tussen de 3 en 16 dagen oud zijn.

Effecten van ENS

De aantoonbare voordelen voor pups die aan dit systeem van stimulatie werden blootgesteld zijn: een beter hartritme, een sterkere hartslag, een  grotere adrenalinestoot, hogere stresstolerantie en een grotere ziekteweerstand. Uit onderzoek blijkt dat pups die volgens deze methode geprikkeld werden actiever en nieuwsgieriger waren, maar ook beter presteerden in onderlinge competitiespelletjes. Daarnaast was het probleemoplossend vermogen van de pups beter ontwikkeld dan bij pups die zonder deze prikkelingen waren opgegroeid. ENS-pups die in een doolhof werden geplaatst, reageerden kalm en maakten weinig fouten. Pups die geen ENS-handelingen hebben gekregen, begonnen te piepen en maakten veel fouten. Door deze simpele ENS-handelingen hebben de pups dus een voorsprong om stabielere honden te worden.

Wennen aan prikkels

Het gewend raken aan prikkels is een belangrijk onderdeel van de socialisatie. Prikkels zijn er in talloze vormen, denk aan tast, reuk, geluid, licht en smaak. Pups die hier opgroeien zullen dagelijks op een zeer bewuste manier worden bloot gesteld aan verschillende prikkels, afhankelijk van de leeftijdsfase waarin zij zich bevinden. Denk aan het geluid van televisie, de stofzuiger, bezoek van andere mensen. Naast het aanbieden van deze prikkels, is het uiterst belangrijk dat de pup in volledige rust kan 'herstellen' van deze ervaringen. Er moet dus ook voldoende gelegenheid worden geboden aan de pups om tot rust te komen en de stress die de prikkels hebben opgeleverd weer kunnen afbreken door voldoende te slapen. Hierbij zorg ik dat het huis volledig stil is en het licht gedimd wordt.

Socialisatie

Verwar deze methode niet met Socialisatie. De eerste onderzoeksresultaten naar socialisatie werd gedaan door Scott Fuller (1965). De onderzoekers kwamen er achter dat een gebrek aan adequate socialisatie in het algemeen leidt tot onaanvaardbaar gedrag en kan resulteren in ongewenste agressie, angst, seksuele ontoereikendheid en onverschillig gedrag ten opzichte van hun partners.

Er zijn drie fases geïdentificeerd:

1. Vroege neurologische stimulatie.
2. Socialisatie.
3. Verrijking.
   
   

Ieder dier en individu ontwikkelt zich op een bepaalde manier. Tijdens deze ontwikkeling heeft men drie fases geïdentificeerd die invloed hebben hoe een individu, in deze een pup, zich zal ontwikkelen en hoe deze zich zal gaan vormen.

Qua tijdslimiet zit aan verrijking geen tijdslimiet, dit in tegenstelling tot de eerste twee, vroege neurologische stimulatie en socialisatie. Verrijking bestrijkt een veel langere tijdsperiode. Het woord verrijking zegt het al……….het opdoen van allerlei nieuwe opwindende en interessante ervaringen waarbij de pup vrijelijk, in de directe omgeving, op onderzoek uit mag en kan gaan. Het is een positieve optelsom van opgedane ervaringen welke een cumulatief effect hebben op de pup.

Aan de slag!

De socialisatie periode van een pup duurt tot zeker 14 weken en gaat daarna ook nog verder. Hoe goed ik als fokker ook mijn best doe om de pups in een vroeg stadium een goede start aan te bieden, het is écht aan de nieuwe eigenaren op de socialisatie voort te zetten en zich te richten op situaties waarin de pup ook in zijn latere leeftijd mee in aanraking komt. 
Maak een uitstapje naar het tuincentrum, vraag eens of de pup de dierenkliniek eens van binnen mag bekijken zónder dat er daadwerkelijk een (vervelende) handeling wordt uitgevoerd. Op deze manier creëer je vertrouwen bij de pup waar hij de rest van z'n leven profijt van zal hebben. Stap eens samen in de lift, maak een kort ritje in de bus, loop eens langs een schoolplein als de kinderen buiten spelen, wandel langs sportvelden of een boerderij afhankelijk in welke omgeving u woont. Ga eens kijken bij een hondenschool of een dierenasiel zonder direct iets van de pup te verwachten. De omgeving observeren is vaak al voldoende.

Houdt hierbij voldoende afstand tot de bron van deze nieuwe prikkels zodat de pup niet te snel aan te veel stress wordt bloot gesteld. Is de pup kalm en nieuwsgierig? Dan kun je dichterbij komen. Blijf altijd goed kijken naar de signalen van je hond en geef de hond voldoende tijd om te observeren en te herstellen van deze nieuwe belevenis.

Conclusie

Als fokker zijnde kan je uit deze gegeven informatie, je voordeel halen juist om de prestaties van de honden te verbeteren. Genetica is goed voor 35% van de prestaties, maar de resterende 65% maakt juist het verschil, de 65% welke afkomstig zijn van juiste management, training en een goede voeding. In het managen moet je waken dat je niet “te” veel of juist “te” weinig stimuleert. Daar waar “TE” voorstaat is nooit goed. Denk bijvoorbeeld aan het negeren van je pup. Juist door de pup te negeren krijg je problemen in de hechtingsfase, hetgeen juist belangrijk is voor de rest van zijn of haar leven. Het is ook van belang dat de pup in aanraking komt met verschillende personen, zoals kinderen, ouderen, volwassene en personen met verschillende achtergronden. En wat te denken van speelgoed en andere diersoorten en dit op regelmatige basis. 

Het is ook van belang om de pups al vanaf de derde dag aan te raken, al gaat mijn voorkeur uit om dat van meet af aan te doen. Hierbij dient natuurlijk wel de nodige rust in acht genomen te worden en dat  niet teveel met de pups gesleept  gaat worden. Zie het als een baby……die laat je ook niet liggen en raak je aan en geef je de nodige liefde mee. Zo is dat met een pup ook. De pups voelen zich geliefd en aanrakingen/strelingen zijn goed. Bij het ontbreken aan knuffels en liefde kan men afstandelijke en asociale pups krijgen en dat is iets wat men niet zou moeten willen.